Het is 18 april 2021..
Bijna 2 maanden na onze verhuizing als ik op zondagmiddag achter de computer kruip om ‘even de aanbesteding voor de WMO erdoor te rammen’. Zoals ik het noemde.
‘De aanbesteding’
De aanbesteding is altijd een dingetje, veel bewijsstukken, veel lezen, punten, komma’s die je heel zorgvuldig moet invullen. Kortom: een behoorlijke klus, maar dankzij de overeenkomsten heb ik een goed gevulde agenda en een mooi klantenbestand. Al vanaf 2015 lever ik met veel succes Zorg In Natura voor de 8 Achterhoekse Gemeenten.
Zorg in Natura en dan vooral maatwerk voor mijn klanten die om één of andere reden het niet alleen redden in de huidige maatschappij. Wat haal ik een voldoening en waardering uit mijn werk als Professional Organizer met als specialisatie ADHD en Autisme coaching en daarnaast ook Budgetcoaching. In 2017 heb ik van mijn beroepsvereniging NBPO de prachtige titel: Master Register Professional Organizer gekregen nadat mijn expertise en kennis getoetst is. Het hoogst haalbare in mijn vakgebied. Voor mij de kroon op mijn werk. Wow wat was en ben ik trots.
Op 18 april startte ik de computer op voor de aanbesteding, De eerste vraag:
“Heeft u een vooropleiding in de zorg”?
Vul in Ja/Nee (let op dit is Knock-out vraag)
Antwoord “Nee” is Knock-out…..
Huh Ik lees nog een keer en nog een keer en met tranen in mijn ogen zit ik achter de computer. Een knock-out betekent dat je hoe dan ook afgewezen wordt.
Ik vul als test “Ja” In en krijg dan bij de volgende vraag een Knock -out.
Want ook aan deze eisen voldoe ik niet. Niet gekwalificeerd? Uhh ik heb een HBO diploma Onderwijs, ik ben Master gecertificeerd, heb alle mogelijke diploma’s gehaald de afgelopen jaren, heb jarenlang tot volle tevredenheid gefunctioneerd en nu val ik buiten het bekende hokje. Want ik heb geen vooropleiding in de zorg. Ik voel me verslagen… Dit kan toch niet waar zijn?
De weken daarna raadpleeg ik iedereen die er maar iets van af kan weten maar helaas kom ik geen steek verder.
De enige mogelijkheid is aansluiten bij een coöperatie. Dit levert mij naast veel eisen, te weinig eigen zelfbeschikkingsrecht op over hoe ik mijn bedrijf wil voortzetten en mijn klanten wil bedienen. Een intakegesprek wat voor mij heel belangrijk is om te kijken of er een klik is, wordt dan door de coöperatie gedaan. Eventuele toewijzingen worden procentueel verdeeld. Ondanks mijn Master moet ik een EVC traject opstarten om mijn diploma te laten upgraden. Naast de inleg voor de deelname voor de coöperatie ben ik al met al een slordige €40.000,- euro kwijt. De vraag die in mij opkomt:
“help waar ben IK in deze“? Alles waar ik voor sta en wat mijn hashtag #organisatowerkt waarmaakt?
Wat betekent dit voor mijn klanten?
31 december 2021 is op dat moment de deadline en dan houden de huidige overeenkomsten op. (April 2021) Er komen spreadsheets voor mijn klanten en er wordt met klem gevraagd om klanten gerust te stellen? Hoe dan? Want uiteindelijk heb ik geen aanbesteding gedaan omdat ik niet de vernedering wilde ondergaan om afgewezen te worden. Hoe moet ik klanten ondersteunen en vertellen dat ze de beste zorg krijgen die nodig is? Wat een gedoe. Ik moet mijn klanten geruststellen terwijl ik niet eens mijzelf geruststellen kan. Mijn bedrijf waar ik al bijna 12 jaar met succes hard voor gewerkt heb wordt met 1 antwoord “Nee” omver gehaald en heeft geen bestaansrecht meer.
Hoe nu verder?
Tot op heden heb ik nog steeds geen ander officieel bericht ontvangen vanuit het Sociaal Domein dan dat mijn overeenkomst stopt op 30 juni. Ik weet van casusregisseurs dat ze indicaties mogen afgeven tot 31 december 2022. Helaas weet ik dat officieel nog niet en wordt mijn agenda anders een grote gatenkaas na 1 juli.
Mijn klanten heb ik inmiddels op de hoogte gesteld. Iedere keer weer vraagt dit veel van hen. Hoe dan ook is er uitstel van executie geweest.
Halverwege september 2021 hoorde ik ineens tijdens een keukentafelgesprek dat alles uitgesteld is tot 31 december 2022. Oprecht was ik van slag. Hoe ga ik dit dan weer uitleggen aan mijn klanten? Ik kan je verzekeren dat dat iets met mijn klanten maar ook met mij doet. Laat duidelijk zijn dat dit niet de keuze is van de Sociale Teams, ook de casusregisseurs schrokken toen ik aangaf dat ik geen overeenkomst meer zou krijgen.
Een tijd lang heb ik het laten rusten. Ik wilde mijn klanten er niet mee belasten maar veel van hen zijn onzeker over de toekomst en maken zich zorgen over welke begeleiding ze zullen krijgen. Wat een rollercoaster om van de ene kant je klanten gerust te moeten stellen en van de andere kant je eigen gevoelens en je gevoel van eigenwaarde niet volledig onder te laten schoffelen.
Vandaag zie ik blije berichten voorbij komen van hen die wel een overeenkomst hebben. Oprecht ben ik blij voor ze en tegelijkertijd voel ik mij verdrietig.
Tot op dit moment weet ik niet hoe ik verder wil, kan en mag met mijn bedrijf.
Het voelt een beetje alsof ik een flipperkast ben. Je trekt eraan en je ziet wel wat er gebeurt.. Als je mij een beetje kent weet je dat dit niet bij mij past.
Wat er wel past? Voor nu heb ik geen vastomlijnd idee of plan. Een paar weken geleden heb ik besloten om na 30 juni een sabbatical te nemen over onbepaalde tijd. Ik kan dan de tijd nemen om te gaan bedenken en beslissen wat voor mij belangrijk is en welke toekomst er voor mij en mijn Organisato open ligt. Komt er gedurende die tijd of daarna iets op mijn pad waar ik heel blij van wordt dan grijp ik dit met beide handen aan.
Een zin die ik zelf vaak gebruik: “Waar de ene deur gesloten wordt gaat er een andere open”.Dus vol vertrouwen op naar open deuren!
Facebook