Zondagavond was het weer zover. Mijn hoofd liep een beetje over met alles wat ik deze week wil en moet doen.

Ik heb mijn lijstje gepakt en ben gaan schrijven. De kleinste taken en acties kwamen er op te staan.

  • een telefoontje
  • een opzegging
  • een mailtje
  • de was
  • de badkamer
enz enz.
Ik heb er geen dag bij gezet, want het was niet zo belangrijk welke dag maar het moet wel deze week gebeuren.
De lijst was lang en ik weet dat me dat stimuleert om zoveel mogelijk weg te werken en af te strepen.
Ik maak al jaren lijstjes en heel eerlijk gezegd heb ik dat op kostschool bij de nonnen geleerd.
De ultieme vorm van timemanagement is me daar met de paplepel ingegeven.
Ik was er van maandag tot vrijdagmiddag en in het weekend ging ik naar huis. Je mocht echter geen studieboeken mee naar huis nemen.  Op vrijdagmiddag moest dus het huiswerk voor de maandag klaar zijn. Stelregel was wel dat er op maandag geen proefwerken gegeven werden.
Omdat we een vaste tijd in de studiezaal zaten werd je verplicht om die tijd ook goed in te delen. Dus je gaat vanzelf in het voren werken.
Andere dingen die ik daar leerde m.b.t de to-do-list:
  • taken in stukjes hakken
  • tien minuten het een dan een half uur iets anders
  • beginnen met vervelende taken.
  • 1 vervelende taak, 1 leuke dan weer een vervelende.
  • drie dingen die moeten dan even ontspannen
En dan natuurlijk het afstrepen! Wat een heerlijk gevoel geeft dat.
Het is bewezen dat er bij het afstrepen van taken die je gedaan hebt endorfine aangemaakt wordt.Daar krijg je dat fijne gevoel van!
Gisterenavond heb ik een groot deel van mijn lijst af kunnen strepen. Voor de rest van de week staat er nog voldoende op om me niet te hoeven vervelen 🙂 ! Maar het geeft me een rustig gevoel dat ik tijd heb. Als er nu onverwacht iemand op de stoep staat, hoef ik niet te denken : O jee maar ik moet nog…….. Nee ik kan rustig de tijd nemen.  Ook voor een onverwacht telefoontje, een lange rij in de supermarkt. Ik heb er tijd voor!
Lang leve de to-do-list!